MGA ARAL NG

KATIPUNAN NG MGA
ANAK NG BAYAN
EMILIO JACINTO
• Isinilang sa Tondo, Maynila noong Disyembre 15, 1875.
• Nag-aral sa Colegio De San Juan Letran ngunit lumipat sa Unibersidad De
Santo Tomas upang kumuha ng kursong abogasya
• Sumapi sa Katipunan sa gulang na labing walo (18) at kalauna’y tinaguriang
“Utak ng Katipunan”, Kinilala din siya bilang ang “Kanang-Kamay ni
Andres Bonifacio”.
• Gumamit siya ng mga sagisag “Dimasilaw” at “Pingkian”.
• Ang editor ng “Kalayaan”, ang dyaryo ng mga Katipunan.
• Namatay sa sakit na Malaria sa Magdalena, Laguna sa edad na 23.

EMILO JACINTO
“KKK (Kataas-taasan, Kagalang-galangang, Katipunan Ng Mga Anak Ng Bayan)”

 Isang rebolusyon mula sa Espanyol upang makamit ng bansa ang Kalayaan.

 Ang Katipunan ay hindi lamang binuo upang lumaban sa kastila kundi binuo din
ito upang itaguyod at itaas ang edukasyon, magandang kaugalian, at magandang
katangian para sa mamamayang Pilipino.
 Hindi lamang Kalayaan ang layunin ng Katipunan kundi para bumuo rin ng mas
mabuting mamayan ng lipunan.
 “Kartilya ng Katipunan”

 Isinulat ni Emilion Jacinto ang akdang ito sa

pag-asang maturuan ng tamang asal at pag-
iisip ang mga katipunero.

 Naglalaman ito ng Batas, Prinsipyo, at

Kaisipan, Layunin at Tuntunin.
 “Mga Aral ng Katipunan ng mga Anak ng Bayan”
 Kartilyang binubuo ng labing
apat (14) na dapat sundin ng mga
kasapi .
Ito ang kartilyang ginamit ng mga
Katipunan.
1) Ang kabuhayang hindi
ginugugol sa isang malaki at
banal na kadahilanan ay kahoy
na walang lilim kundi man
damong makamandag.
2) Ang gawang magaling na
nagbubuhat sa pagpipita sa sarili
at hindi sa talagang nasàng
gumawa ng kagalingan ay di
kabaitan
3) Ang tunay na kabanalan ay ang
pagkakawanggawa, ang pag-ibig sa
kapuwa, at ang isukat ang bawat
kilos, gawa't pangungusap sa
talagang Katwiran.
4) Maitim man o maputi ang kulay
ng balat, lahat ng tao'y
magkakapantay; mangyayaring ang
isa'y higtan sa dunong, sa yaman, sa
ganda, ngunit di mahihigtan sa
pagkatao.
5) Ang may mataas na kalooban,
inuuna ang puri kaysa pagpipita sa
sarili; ang may hamak na kalooban,
inuuna ang pagpipita sa sarili kaysa
puri
6) Sa taong may hiya, salita'y
panunumpa.
7) Huwag mong sasayangin ang
panahon; ang yamang mawala’y
mangyayaring magbalik; ngunit
panahong nagdaan na'y di na muli
pang magdaraan.
8) Ipagtanggol mo ang
inaapi at kabakahin ang umaapi.
9) Ang taong matalino'y ang may
pag-iingat sa bawat sasabihin; at
matutong ipaglihim ang dapat
ipaglihim.
10) Sa daang matinik ng kabuhayan,
lalaki ay siyang patnugot ng asawa't
mga anak; kung ang umaakay ay
tungo sa samâ, ang patutunguhan ng
inaakay ay kasamaan din.

11) Ang babae ay huwag mong
tingnang isang bagay na libangan
lamang kundi isang katuwang at
karamay sa mga kahirapan nitong
kabuhayan; gamitin mo nang buong
pagpipitagan ang kaniyang kahinaan
at alalahanin ang inang
pinagbuhata't nag-iwi sa iyong
kasanggulan.
12) Ang di mo ibig gawin sa
asawa mo, anak, at kapatid ay
huwag mong gagawin sa asawa,
anak, at kapatid ng iba.
13) Ang kamahalan ng tao'y wala sa
pagkahari, wala sa tangos ng ilong at puti ng
mukha, wala sa pagka-paring kahalili ng
diyos, wala sa mataas na kalagayan sa balát
ng lupa. Wagas at tunay na mahal na tao kahit
laking-gubat at walang nababatid kundi ang
sariling wika; yaong may magandang asal,
may isang pangungusap, may dangal at puri;
yaong di napaaapi't di nakikiapi; yaong
marunong magdamdam at marunong
lumingap sa bayang tinubuan
14) Paglaganap ng mga aral na ito at
maningning na sumikat ang araw ng mahal
na Kalayaan dito sa kaabaabang
Sangkalupuan, at sabugan ng matamis niyang
liwanag ang nangagkaisang magkalahi't
magkakapatid ng ligayang walang katapusan,
ang mga ginugol na buhay, pagod, at mga
tiniis na kahirapa'y labis nang natumbasan
DANIEL NAAG