Dula

Dula
ito ay isang paglalarawan ng buhay na ginaganap sa
isang tanghalan.
ay isang uri ng panitikan. Nahahati ito sa ilang yugto
na maraming tagpo. Pinakalayunin nitong itanghal ang
mga tagpo sa isang tanghalan o entablado.
Ang tagpo sa dula ay ang paglabas-masok sa tanghalan
ng mga tauhan. Ang mga taong dalubhasa sa larangan
ng pagsusulat ng mga dulang itinatanghal ay tinatawag
na mga mandudula, dramatista, o dramaturgo.
Bahagi ng Dula
1. Yugto – ito ang bahaging pinanghahati sa dula.
Inilalahad and tabing bawat yugto upang
makapagpahinga ang mga natatanghal gayon din ang
mga nanonood.

2. Tanghal – kung kinakailangang magbago ang ayos ng

tanghalan, ito ang ipinanghahati sa yugto

3. Tagpo – ito ang paglabas masok ng mga tauhang

gumaganap sa tanghalan
Mga Uri ng Dula:
1. Trahedya- nagwawakas sa pagkasawi o pagkamatay
ng mga pangunahing tauhan.
2. Komedya - ang wakas ay kasiya-siya sa mga manood
dahil nagtatapos na masaya sapagkat ang mga tauhan ay
magkakasundo.
3. Melodrama – kasiya-siya din ang wakas nito bagamat
ang uring ito’y may malulungkot na bahagi.
4. Parsa – ang layunin nito’y magpatawa at ito’y sa
pamamagitan ng mga pananalitang katawatawa.
5. Saynete – mga karaniwang ugali ang pinaksa dito.
Mga Elemento ng Dula:
A. Banghay – binubuo ng paglalahad kaguluhan at
kakalasan ang banghay ng isang dula.

1. Paglalahad – ay isng tuwiran o pakahiwatig na panimula.

Sa bahaging, ito ipinapakilala ang mga tauhang lugar,
panahon, tunggalian at ang maaring maganap sa kabuuang
aksyon.

2. Ang Kaguluhan – sa bahaging ito lumilinaw at nababago

ang pagkatao ng pangunahing tauhan gaya rin ng kanyang
pakikipagtunggali sa anumang balakid ng kanyang
kinakaharap.
3. Ang kakalasan – sa bahaging ito nagluluwag ang dating
masikip, at matinding pagtatagisan ng tauhan o ng mga
pangayayari

B. Tauhan – kung babatayan ang pangkalahatang paghahati

ng tauhan binubuo lamang ito ng dalawa: ang tauhang
nagbabago habang umuunlad ang aksyon sa dula; at ang
tauhang walang pagbabago mula sa simula ng dula
hanggang sa matapos ito.

C. Diyalogo – ito ay may dalawang katangian: una, ito ay

gumagamit upang maipaalam sa manonood o mambabasa
ang mga nangyayari na ang mangyayari pa at ang
kasalukuyang nagaganap sa isip at damdamin ng tauhan,
ikalawa, ang pagbibitiw ng diyalogo ay kinakailangan
malakas kaysa normal na pagsasalita