GRUPA 2A CZYM JEST RZEŻĄCZKA? • Przyczyną rzeżączki jest bakteria – dwoinka rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae). • Jest ona bardzo wrażliwa na temperaturę, tlen w powietrzu, światło słoneczne, wysuszenie, środki dezynfekcyjne czy zwykłe mydło lub płyn do mycia naczyń, dlatego do zakażeń praktycznie nie dochodzi w życiu codziennym (praca, dom). • Zakażenie dwoinką rzeżączki jest drugą najczęściej występującą chorobą przenoszoną drogą płciową. ZAKAŻENIA • Ryzyko zakażenia rzeżączką jest zależne od płci i jest większe u kobiet niż u mężczyzn. Ocenia się, że podczas kontaktu dopochwowego wynosi ono dla kobiet 60-90% natomiast u mężczyzn 20-40%. • Szczególnie częstą, choć lekceważącą drogą zakażenia rzeżączką jest kontakt oralny. Do zakażenia może dojść w przypadku każdego kontaktu oralnego. • W populacji mężczyzn mających kontakty seksualne z mężczyznami często stwierdza się jednocześnie zakażenie cewki moczowej, gardła oraz odbytu. OBJAWY ZAKAŻENIA • Najczęściej objawy zakażenia związane są z miejscowym zakażeniem tzn. występują w miejscu wniknięcia bakterii do organizmu, w tym przypadku jest to błona śluzowa: cewki moczowej, szyjki macicy, odbytnicy, gardła i spojówek. Do przeniesienia zakażenia dochodzi w wyniku bezpośredniego kontaktu wydzieliny jednej błony śluzowej z drugą błoną śluzową. OBJAWY ZAKAŻENIA • Objawy zakażenia u mężczyzn: U mężczyzn najczęściej pojawia się gęsty ropny wyciek z cewki moczowej, a także pieczenie i ból przy oddawaniu moczu. Nieleczone zakażenie może prowadzić do zapalenia najądrzy lub zapalenia gruczołu krokowego oraz niepłodności. OBJAWY ZAKAŻENIA • Objawy zakażenia u kobiet: U kobiet zakażenie lokalizuje się zwłaszcza na błonie śluzowej cewki moczowej, szyjki macicy lub gruczołów Bartholina. Do najczęściej występujących objawów można zaliczyć: śluzowo-ropną wydzielinę z dróg rodnych, pieczenie i bolesność przy oddawaniu moczu, bóle podbrzusza, upławy, zaburzenia cyklu miesiączkowego (krwawienie między miesiączkami) lub zbyt obfita lub przedłużająca się miesiączka. Nieleczone zakażenie rzeżączką u kobiet prowadzi do stanów zapalnych błony śluzowej macicy, jajowodów, oraz jajników. Natomiast konsekwencją przewlekłego zapalenia przydatków może być ciąża ektopowa (pozamaciczna) lub niepłodność. DIAGNOSTYKA • Diagnostyka rzeżączki opiera się na identyfikacji obecności bakterii Gram-ujemnych w wydzielinie z dróg moczowo-płciowych, odbytnicy, gardła lub spojówek za pomocą metod amplifikacji kwasów nukleinowych lub hodowli. Bakterie mogą być również uwidocznione w mikroskopie świetlnym, w badaniu barwionego preparatu wymazu z dróg moczowo-płciowych, co ułatwia szybkie ustalenie rozpoznania u pacjentów z objawami choroby. • Inną bardzo czułą metodą wykrywania materiału genetycznego DNA dwoinki rzeżączki jest badanie molekularne Real-Time PCR, wykonywane w celu potwierdzenia wyników uzyskanych innymi metodami. Przy obecności ropnej wydzieliny można również zastosować test fermentacji cukrowej. LECZENIE • Leczenie polega na podaniu antybiotyku. Schemat terapii zależy od obowiązujących wytycznych. Obecnie stosowane jest następujące leczenie niepowikłanych zakażeń: jednorazowe podanie dwóch antybiotyków – domięśniowy zastrzyk z ceftriaksonu (dawka 1 g) oraz doustnie zażyta azytromycyna (dawka 2 g). Terapia łączona pozwala na zmniejszenie ryzyka rozwoju lekooporności. Już od kilku lat są na świecie opisywane przypadki niepowodzenia w leczeniu – dwoinki rzeżączki były oporne na wszystkie powszechnie dostępne antybiotyki. BIBLIOGRAFIA • https://epibaza.pzh.gov.pl/story/rze%C5%BC%C4%85czka-informa cje-og%C3%B3lne