DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZA I

PRZEDSIĘBIORCA
Łukasz Brożek
Finanse i rachunkowość
Prawo, grupa ćwiczeniowa 1
Studia niestacjonarne
 Działalność
gospodarcza
Według art. 3 ustawy Prawo
Przedsiębiorców jako działalność
gospodarczą możemy
określić zorganizowaną działalność
zarobkową, wykonywaną we własnym
imieniu i w sposób ciągły. Nie stanowi
działalności gospodarczej działalność
wykonywana przez osobę fizyczną,
której przychód należny z tej
działalności nie przekracza w żadnym
miesiącu 50% kwoty minimalnego
wynagrodzenia, i która w okresie
ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała
działalności gospodarczej.
Zasady wykonywania działalności gospodarczej

• Zgodnie z art. 9 Ustawy Prawo przedsiębiorców przedsiębiorca

wykonuje działalność gospodarczą zgodnie z zasadami uczciwej
konkurencji, poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych
interesów innych przedsiębiorców i konsumentów, a także
poszanowania oraz ochrony praw i wolności człowieka. Artykuł ten
określa podstawowe zasady Konstytucji biznesu oraz ramy prawne
funkcjonowania przedsiębiorcy w warunkach rynkowych. Przepis
posługuje się w swojej treści zwrotami niedookreślonymi, które
jednak dotyczą najważniejszych wartości odnoszących się
do gospodarki rynkowej.
 Struktura podmiotów
gospodarki narodowej
według sekcji Polskiej
Klasyfikacji Działalności
(PKD), stan na
30.06.2013 r.[Źródło:
GUS]
Przedsiębiorca

•Przedsiębiorca - jest to podmiot, który korzystając z

konstytucyjnych gwarancji bierze udział w życiu gospodarczym
na własne ryzyko finansowe i bierze za to pełną
odpowiedzialność prawną. Przedsiębiorca stanowi centralną
kategorię w publicznym prawie gospodarczym. Żaden podmiot
nie może zostać uznany za przedsiębiorcę, jeśli nie prowadzi
działalności gospodarczej. Przedsiębiorcą może być jedynie
osoba ujawniona w rejestrze, oznacza to, że musi być wpisana
do rejestru przedsiębiorców

•kodeks cywilny art. 431 - "Przedsiębiorcą jest osoba

fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której
mowa w art. 331 §1 prowadząca we własnym imieniu
działalność gospodarczą lub zawodową"
 Przedsiębiorca

Gdy mamy pewien plan na biznes i planujemy otworzyć swoją działalność gospodarczą musimy
przewidzieć także firmę pod jaką chcemy działać. Nasz wybór musi nie tylko przyciągać uwagę
klientów, wzbudzać w nich zainteresowanie produktem i zaufanie, lecz także pozostawać w
zgodzie z przepisami prawa i zasadami uczciwej konkurencji. W niniejszym wpisie skupimy się na
prawnych aspektach nazwy przedsiębiorcy.
Nakaz odróżnienia się od przedsiębiorców działających na tym samym rynku dotyczy czynności
rzeczywiście podejmowanych, niezależnie od tego, co jest wskazane w umowie, statucie,
informacji w CEIDG(Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej). W dobie
sprzedaży przez Internet, sprawnej i szybkiej komunikacji nie jest łatwe ścisłe określenie
terytorium działalności danego przedsiębiorcy, trudno byłoby je ograniczać tylko i wyłącznie do
danego miasta lub województwa.

Art. 43[3]. § 1. Firma przedsiębiorcy powinna się odróżniać dostatecznie od firm innych przedsiębiorców
prowadzących działalność na tym samym rynku.
§ 2. Firma nie może wprowadzać w błąd, w szczególności co do osoby przedsiębiorcy, przedmiotu
działalności przedsiębiorcy, miejsca działalności, źródeł zaopatrzenia.
 W myśl ustawy z 2018 r. wyróżnia się trzy rodzaje przedsiębiorców. Są
to:

• mikroprzedsiębiorcy - w co najmniej jednym roku w ciągu 2

ostatnich lat zatrudniali mniej niż 9 pracowników (w przeliczeniu na
pełne etaty), a ich roczny obrót netto z działalności firmy nie
przekraczał równowartości 2 mln euro w przeliczeniu na złote,
Rodzaje
przedsiębiorców • mali przedsiębiorcy - w co najmniej jednym roku w ciągu 2
ostatnich lat zatrudniali 10-49 pracowników, a ich roczny obrót netto
z działalności firmy nie przekraczał równowartości 10 mln euro w
przeliczeniu na złote,

• średni przedsiębiorcy - w co najmniej jednym roku w ciągu 2

ostatnich lat zatrudniali 50-249 pracowników, a ich roczny obrót
netto z działalności firmy nie przekraczał równowartości 50 mln euro
w przeliczeniu na złote bądź sumy aktywów z ich bilansu rocznego,
dotyczącego jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości 43
milionów euro w przeliczeniu na złote.
 Cechy działalności gospodarczej

• Cel zarobkowy
Zarobkowość działalności gospodarczej oznacza nie tylko to, że jej
prowadzenie ma na celu przyniesienie przedsiębiorcy dochodu.
Nawet jeśli tego dochodu przedsiębiorca nie osiąga, to przy
założeniu, że wszelkie podejmowane przez niego kroki są
nastawione na osiągnięcie zysku, cel zarobkowy jest spełniony.
• Zorganiznowanie
Prowadzenie działalności gospodarczej w sposób zorganizowany
oznacza, że przedsiębiorca podejmuje pewien wysiłek
organizacyjny w związku z jej prowadzeniem. Można tu mówić
zarówno o tym, że działalność gospodarcza związana jest z
wyborem określonej formy organizacyjno-prawnej, jak i chociażby
o zapewnieniu lokalu do jej prowadzenia, podejmowaniu działań
marketingowych w celu jej rozreklamowania, zdobywaniu klientów
czy zatrudnianiu pracowników.
• Prowadzenie działalności w sposób ciągły

Ta cecha działalności gospodarczej oznacza podejmowanie szeregu czynności w sposób ciągły,

zmierzających do określonego celu. Istotne tu jest nastawienie na kontynuację i powtarzalność
- przerwy w działalności nie mają wpływu na spełnienie warunku ciągłości. Ciągłość nie wymaga
prowadzenia działalności w sposób nieprzerwany przez dłuższy okres, wystarczy, by czynności
były wykonywane z zamiarem ich powtarzania w przyszłości, a powtarzalność ta nie miała
charakteru przypadkowego.

• Działalność we własnym imieniu

Działanie we własnym imieniu pozwala na odróżnienie przedsiębiorcy od pracownika. Pracownik

wykonuje działalność w imieniu osoby, która go zatrudniła natomiast przedsiębiorca prowadzi
działalność na własny rachunek, nie ma nad sobą osoby, która nadzoruje jego działania oraz wydaje
mu polecenia.
Działalność rolnicza

• Działalność rolnicza zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o

podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej:
updof) jest to działalność polegająca na wytwarzaniu
produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie
nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo
hodowli lub chowu, w tym również produkcja
materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz
reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa,
szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych,
grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja
materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów
użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-
fermowego oraz hodowla ryb.

Agroturystyka
Forma turystyki obejmująca różnego rodzaju
usługi świadczone na terenach wiejskich,
począwszy od zakwaterowania, poprzez
częściowe lub całodniowe wyżywienie,
wędkarstwo i jazdę konną, po uczestnictwo w
pracach gospodarskich.
Obowiązujące przepisy prawne nie zawierają pojęcia działalności
agroturystycznej. Termin „agroturystyka” nie występuje w ogóle w
przepisach prawnych, choć istnieje wiele aktów prawnych,
regulujących różne sprawy związane ze świadczeniem usług
turystycznych. Aby zajmować się prawnymi aspektami agroturystyki,
należałoby określić, co się kryje pod pojęciem agroturystyka i odnieść
to znaczenie do obowiązujących regulacji prawnych.
Pod pojęciem agroturystyka rozumie się zwykle świadczenie usług
turystycznych przez rolników w ich gospodarstwach. Usługi te obejmuj
przede wszystkim zapewnienie noclegów i wyżywienia, chociaż mogą
polegać na spełnianiu dodatkowych świadczeń, takich jak:
wypożyczanie sprzętu turystycznego, jazda konna, organizowanie np.
polowa. Dopiero teraz, gdy mamy ogólny zarys charakteru tej
działalności, możemy określić, jakich warunków należy dopełnić, aby
prowadzić t działalność w sposób legalny, w zgodzie z prawem.
Wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie
działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r., Nr 173, poz. 1807) została
podtrzymana dotychczasowa polityka ułatwiania rolnikom prowadzenia
działalności agroturystycznej. W artykule 3 tej ustawy czytamy:
„Przepisów ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w
rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierz t,
ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a tak
e wynajmowania przez rolników pokoi i miejsc na ustawienie namiotów,
sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych
innych usług związanych z pobytem turystów”.
 Zarząd własnym majątkiem

Do czynności zwykłego zarządu zalicza się wszelkie czynności, mające na celu utrzymanie
rzeczy w dotychczasowym stanie oraz zarządzanie nią, dla umożliwienia korzystania z niej
i pobierania pożytków. Jeżeli własność rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom, do
czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną potrzebna jest zgoda większości
współwłaścicieli.
Zwykły zarząd własnym majątkiem to nie działalność gospodarcza na przykładzie
najmu. Najem nieruchomości będzie ubocznym źródłem utrzymania, ponieważ po
zakończeniu działalności wnioskodawca zamierza prowadzić gospodarstwo rolne, z którego
dochód będzie stanowił główne źródło utrzymania. Przychód z najmu nie przekroczy 100 tys.
zł, bo w skali roku będzie wynosił 58 tys. zł.
 Nielegalna działalność gospodarcza

• Definicję działalności gospodarczej można znaleźć w wielu ustawach,

takich jak ustawa o podatku dochodowym czy ustawa o swobodzie
działalności gospodarczej. Większość sformułowań jest do siebie
bardzo zbliżona i sprowadza się do kilku podstawowych informacji.
Działalność gospodarcza traktowana jest jako zarejestrowana i
zorganizowana działalność, która ma na celu zyski finansowe. Jest to
traktowane jako przestępstwo i prowadzi do określonych
konsekwencji w postaci nałożenia odpowiednich kar.
Kiedy działalność gospodarcza jest legalna?

• Nałożenie kar, wynikających z nielegalnej działalności, nie grozi

przedsiębiorcy, który zarejestrował swoją firmę w urzędzie lub gdy
jego przychody uzyskiwane są w postaci umowy o pracę, dzieło,
zlecenia, najmu lub sprzedaży praw autorskich. Działalność
traktowana jest jako nielegalna nie tylko w przypadku, gdy odbiega
od prawnej definicji. Kary mogą wynikać również z
nieprawidłowego prowadzenia biznesu lub niewywiązywania się z
obowiązków przedsiębiorcy.
 Nielegalna działalność gospodarcza – kara

• Konsekwencje prowadzenia nielegalnej działalności gospodarczej wprowadza

się między innymi za:
• niepłacenie podatków oraz VAT-u,
• brak prowadzenia odpowiednich dokumentacji,
• niepłacenie składek.
• Wysokość oraz rodzaj kary, którą zostanie obarczony przedsiębiorca, zależy od
wielkości wykroczenia. Wśród najczęściej używanych konsekwencji wyróżnia
się:
• mandaty,
• obowiązkowe nadpłaty zaległości wraz z naliczonymi odsetkami,
• sankcje gospodarcze,
 Typy przedsiębiorców

Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów w art. 4 pkt 1 odwołuje się do definicji przedsiębiorcy z Ustawy
prawo przedsiębiorców. Dodatkowo ustawa o ochronie konkurencji i konsumenta za przedsiębiorcę uważa
także:
• osobę fizyczną, osobę prawną, a także jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, której
ustawa przyznaje zdolność prawną, organizującą lub świadczącą usługi o charakterze użyteczności
publicznej, które nie są działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo przedsiębiorców;
• osobę fizyczną wykonującą zawód we własnym imieniu i na własny rachunek lub prowadzącą działalność w
ramach wykonywania takiego zawodu;
• związek przedsiębiorców w rozumieniu ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, z wyłączeniem
przepisów dotyczących koncentracji.
• osobę fizyczną, która posiada kontrolę nad co najmniej jednym przedsiębiorcą, choćby nie prowadziła
działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów Ustawy prawo przedsiębiorców, jeżeli podejmuje dalsze
działania podlegające kontroli koncentracji, o której mowa w art. 13 ustawy o ochronie konkurencji i
konsumenta.
Formy prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce

Zgodnie z przepisami w Polsce obowiązuje kilka form prowadzenia

działalności gospodarczej. Są to:
• jednoosobowa działalność gospodarcza
• spółka cywilna,
• spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,
• spółka akcyjna,
• spółka jawna,
• spółka partnerska,
• spółka komandytowa,
• spółka komandytowo-akcyjna.
Jednoosobowa działalność gospodarcza

• Najpopularniejsza forma prowadzenia działalności gospodarczej

to jednoosobowa działalność gospodarcza. Od strony formalnej, wybór tej
formy działalności gospodarczej oznacza sporą oszczędność czasu – wniosek o
rejestrację firmy można złożyć przez Internet, korzystając ze strony
internetowej Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej
(CEIDG). Rejestrując firmę, trzeba podać jej nazwę – ustawodawca wymaga
podania co najmniej imienia i nazwiska przedsiębiorcy, ale nie ma przeszkód,
aby dodać dodatkowe elementy, np. nazwę, która będzie wyróżniać firmę
wśród innych działających na rynku. Zakładając jednoosobową działalność
gospodarczą, nie potrzeba kapitału założycielskiego. Za wszelkie powzięte w
trakcie prowadzenia firmy zobowiązania będziesz odpowiadał całym swoim
majątkiem. Samozatrudnieni przedsiębiorcy prowadzą księgowość, która jest
uzależniona od formy opodatkowania. Dopuszczalne jest opodatkowanie m.in.
na zasadach ogólnych.
Spółka cywilna

• W Polsce są różne formy prowadzenia działalności gospodarczej, a wśród

popularnych należy wskazać spółki cywilne. Do założenia spółki cywilnej
potrzebni są co najmniej dwaj wspólnicy (mogą to być zarówno osoby fizyczne
prowadzące jednoosobowe działalności gospodarcze, jak i osoby prawne).
Dokumentem założycielskim jest umowa sporządzana w formie pisemnej.
Przyszli wspólnicy nie muszą wnosić żadnego kapitału (nie jest on wymagany),
a każdy z nich ma prawo do równego udziału w zyskach. Ponieważ spółka
cywilna nie ma osobowości, to płatnikami podatku dochodowego jest każdy ze
wspólników. W zależności od wysokości dochodów, dla spółki może być
prowadzona księgowość uproszczona lub być wymagana księgowość pełna.
Mimo wielu korzyści, jakie daje prowadzenie spółki cywilnej, nie można
zapomnieć o jej wadzie. Przedsiębiorcy za taką uważają kwestię
odpowiedzialności – za zobowiązania solidarnie odpowiadają wszyscy
wspólnicy.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

• Wśród przedsiębiorców bardzo popularną formą prowadzenia

działalności gospodarczej są spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością. W I kwartale 2019 r. powołano ich 10 464[1].
Aby założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, potrzebny
jest minimum jeden założyciel, a umowa spółki musi zostać zawarta
w formie aktu notarialnego. Od pewnego czasu przedsiębiorcy mogą
też skorzystać z uproszczonej procedury i założyć spółkę przez
internet. Założenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wiąże
się z koniecznością wniesienia kapitału zakładowego w wysokości
minimum 5000 zł. Spółka odpowiada swoimi własnymi aktywami za
zobowiązania. Jest ona reprezentowana przez zarząd, a gdy zarząd
jest wieloosobowy, to do skutecznej reprezentacji niezbędne jest
współdziałanie dwóch jego członków.
Spółka akcyjna

• Spółkę akcyjną najchętniej wybierają przedsiębiorcy mający w

planach wejście na giełdę. Do jej powołania niezbędny jest co
najmniej jeden założyciel. Statut spółki akcyjnej sporządza się w
formie aktu notarialnego, a minimalna wysokość kapitału
zakładowego wynosi 100 000 zł. Do skutecznego założenia spółki
akcyjnej niezbędne jest też dokonanie wpisu w KRS. Za
swoje zobowiązania spółka cywilna odpowiada swoimi aktywami, a
akcjonariusze mogą jedynie stracić posiadane akcje spółki.
Analogicznie jak spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka
akcyjna może być reprezentowana przez zarząd. Jeżeli zarząd jest
wieloosobowy, to skuteczna reprezentacja ma miejsce dopiero
wówczas, gdy współdziałają ze sobą dwaj członkowie zarządu.
Alternatywą jest ustanowienie pełnomocnika do reprezentacji.
Bibliografia:

https://ksiegowosc-dla-spolek.pl/
http://www.podrecznik.edugate.pl/
https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/
https://lexlege.pl/
https://www.prawo.pl/
https://mb-ksiegowa.pl/
https://pep.pl/
https://bemi-transport.pl/
Dziękuję za uwagę