Jonasz

Adrian
 FRAKTALE

w znaczeniu potocznym
oznaczają zwykle obiekt
samopodobny (tzn. taki,
którego części są podobne
do całości) albo
„nieskończenie złożony”
(ukazujący coraz bardziej
złożone detale w dowolnie
wielkim powiększeniu).
 DO CZEGO
SŁUŻĄ
Wykorzystujemy je na przykład kompresji zdjęć i
obrazów. Dzięki fraktalom naukowcy mogą dokładniej
opisywać układy dynamiczne, czyli wykresy z reguły
bardzo dziwnych i skomplikowanych funkcji, na
podstawie których są w stanie np. podać prognozę
pogody na najbliższe dni. Fraktale znajdują także
zastosowanie w przyrodniczych naukach, gdzie służą
np. do opisania zjawisk biologicznych, czy budowy
 HISTORIA
Pojęcie fraktala zostało wprowadzone do
matematyki przez Benoît’a Mandelbrota w latach
70. XX wieku. Odkryty przez niego zbiór
Mandelbrota nie był jednak pierwszym przykładem
fraktala. Wcześniej istniała już cała gama zbiorów o
niecałkowitym wymiarze Hausdorffa(hałsdorfa),
postrzeganych jednak głównie jako kontrprzykłady
pewnych twierdzeń. Bardziej systematycznie
fraktalami zajmowała się geometryczna teoria
miary, mająca swoje początki w pracach Constantin
Carathéodory'ego i Felixa Hausdorffa.
Szczególnymi fraktalami zajmowali się Waclaw
Sierpiński, Paul Lévy, a także Donald Knuth.
Szczególny wkład w rozwój geometrycznej teorii
miary wniósł Abraham Bezikowicz oraz Gaston Julia
i Pierre Fatou, którzy utworzyli zbiór Julii, ściśle
związany ze zbiorem Mandelbrota. Był on badany
w latach 20. zeszłego wieku.
Przykłady w naturze
 PŁATEK ŚNIEGU
Płatek śniegu jest fraktalem, ponieważ
jego struktura jest samopodobna na
różnych skalach. Fragmenty płatka
śniegu powtarzają się w podobny
sposób na mniejszych i większych
obszarach, co tworzy złożony i piękny
wzór fraktalny. Ta samopodobna
struktura jest wynikiem procesu
krystalizacji wody w warunkach
atmosferycznych, który tworzy
symetryczne i nieregularne kształty
płatków śniegu.
 BŁYSKAWICA
Błyskawica jest fraktalem,
ponieważ jej struktura powtarza się
na różnych skalach. To znaczy, że
gdy przyjrzysz się jej drobniejszym
fragmentom, to będą one
przypominały całą całą błyskawicę.
Fraktalność błyskawicy wynika z jej
złożonego i chaotycznego procesu
powstawania, który przypomina
fraktalne wzorce występujące w
naturze.
 Chmury
Struktury chmur, takie jak chmury kłębiaste,
charakteryzują się fraktalnymi
powtarzającymi się wzorami ze względu na
swoją złożoną i chaotyczną naturę. Podobnie
jak w przypadku innych fraktali,
poszczególne elementy chmur (takie jak
kłębki, wypukłości czy wgłębienia) są
skalami mniejszymi od całości, co sprawia, że
struktury chmur wykazują podobne wzorce
na różnych skalach. Taka złożona i
wielopoziomowa budowa sprawia, że
struktury chmur przypominają fraktale i
dzięki temu są w stanie zachowywać swoje
charakterystyczne cechy, niezależnie od skali
obserwacji.
 linie brzegowe
wybrzeży morskich
Fraktalne linie brzegowe wybrzeży
morskich wynikają z ich naturalnego
kształtu, który jest podobny do fraktali
- czyli struktur, które powtarzają się na
różnych skalach. Procesy działające na
wybrzeżach, takie jak erozja, powodują
nieregularne zagięcia i wcięcia, co
nadaje im charakterystyczny, niezwykły
kształt. Dzięki temu linie brzegowe
wybrzeży morskich wydają się być
bardzo złożone i pełne detali, podobnie
jak w fraktalach.
koniec