Mehmed Emin Pasza, właściwie

Eduard Schnitzer
 Życiorys Emina Paszy
Eduard Schnitzer, bardziej znany jako Emin Pasza, urodził się 28 marca 1840 roku w
Opolu , zmarł 23 lub 24 października 1892 roku w Kinena w obecnej
Demokratycznej Republice Konga – niemiecki lekarz, podróżnik i polityk.
Na przełomie XIX i XX wieku nie było chyba w Europie człowieka, który niesłyszałby o
barwnej postaci Emina Paszy.Niezwykłe życie i tragiczna śmierć tego lekarza, uczonego,
poligloty i podróżnika stały się tematem wielu książek i artykułów. Pisząc o Afryce drugiej
połowy XIX w. nie sposób było o nim nie wspomnieć, toteż nic dziwnego,
że jest o nim mowa również na kartach „W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza.
Karol May na jego osobie wzorował głównego bohatera swej powieści „Karawa
naniewolników” Bohater tej powieści jest lekarzem, podróżnikiem i przyrodnikiem,
przypomina Emina Pasze wyglądem zewnętrznym, a ponadto nazywa się Emil Schwarz.
Uważni czytelnicy natychmiast dostrzegli, że inicjały tego imienia i nazwiska pasują do
inicjałów prawdziwego imienia i nazwiska Emina Paszy.
Naprawdę bowiem Emina Pasza nazywał się Eduard Schnitzer, a właściwie
Izaak Schnitzer, bo takie imię nosił początkowo.
Źródłó: https://www.scribd.com/document/449772932/Przyroda-Gornego-%C5%9Al%C4%85ska-59-Emin-Pasza-1-1
 Wczesne lata Emina
Urodził się prawie 170 lat temu - 28 marca 1840 roku w Opolu.
Jego ojcem był żydowski kupiec Ludwig Schnitzer. Matka pochodziła z
rodziny Schweitzer, a na imię miała Paulina.
Jego rodzina z obu stron żyła na na Górnym Śląsku od pokoleń – z listów
wynika, że w czasie wakacji odwiedzał krewnych m.in. w Bytomiu i w
Tarnowskich Górach.
Gdy miał dwa lata, rodzina przeniosła się do Nysy i tam w roku 1845 jego
ojciec zmarł.
Rok później Schnitzer ochrzczony został w parafialnym kościele
ewangelickim w Nysie, otrzymując imiona Eduard Carl Oscar Theodor. Z
czasów, gdy uczęszczał do katolickiego gimnazjum w Nysie, zachowało się
sporo informacji świadczących o zamiłowaniu do przyrody i nauk
przyrodniczych.
https://www.scribd.com/document/449772932/Przyroda-Gornego-%C5%9Al%C4%85ska-59-Emin-Pasza-1-1
 W roku 1858 rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Tu, jakkolwiek studiował medycynę,
pochłonęły go nauki przyrodnicze, zwłaszcza zooornitologia, którą zajmował się u boku profesora Eduarda
Grube. Duże znaczenie miała też dla niego znajomość z kustoszem i konserwatorem zbiorów zoologicznych
Friedrichem Thiemannem, który wprowadził go w tajniki preparowania ptasich skórek.
W trakcie kolejnych lat studiów bliskie kontakty Schnitzera z profesorem Grube uległy rozluźnieniu.
Schnitzer rozumiał, ęe jeśli chce zostać lekarzem, musi odstawić zoologię na boczny tor i skoncentrować się
na przedmiotach związanych z obraną profesją. Choć pracował ciężko, nie udało mu się zdać we Wrocławiu
egzaminu państwowego. W roku 1862 wyjechał do Berlina, by kontynuować tam studia i przystąpić
ponownie do egzaminu. W styczniu następnego roku zdał bez żadnych problemów egzaminy doktorskie i w
marcu mógł już przed swym nazwiskiem stawiać „dr med.”.
9 listopada 1864 roku pojechał z Berlina do Wiednia. W końcu z dwoma i pół guldenami w kieszeni trafił do
Triestu, skąd miał nadzieję dotrzeć na jakieś odległy ląd. Gdy 21 grudnia Schnitzer dotarł do leżącego na
terenach pozostających pod panowaniem tureckim Antivari. Żeby leczyć, musiał wyjechać. Początkowo
myślał o Ameryce Południowej, jednak w 1864 roku trafił do Imperium Osmańskiego, do miasta Antivari -
Bar - na terenie dzisiejszej Czarnogóry. Jako lekarz wojskowy przez dziesięć lat pozostawał tam w służbie
osmańskiej. Prowadził portową kwarantannę, po czym dołączył do gubernatora północnej Albanii Ismaila
Hakki Paszy, z którym podróżował po Imperium Osmańskim. Był m.in. w Syrii, Palestynie, Trapezuncie nad
Morzem Czarnym. Wtedy po raz kolejny zmienił wyznanie i przyjął islam, a wraz z nim kolejne nowe imię -
na Mehmed.

https://www.national-geographic.pl/artykul/emin-pasza-nyski-bohater-afryki
Powstanie Mahdiego

Powstanie Mahdiego w latach 1883-1885 przeciwko władzy egipsko-tureckiej w Sudanie

przyniosło Eminowi Paszy światowy rozgłos. Okazało się bowiem, że był jedynym gubernatorem,
który w tej zawierusze nadal pełnił swoją funkcję, kierując dziesięciotysięcznym garnizonem w
pobliżu jeziora Alberta.

Zorganizowano kilka wypraw, które miały go wybawić. Na czele jednej z nich stanął znany
dziennikarz i podróżnik Henry M. Stanley. W 1888 roku dotarł do E. Paszy. Do odwrotu zmusił go
nie przyjazd odsieczy, ale zrzeczenie się Ekwatorii przez Egipt.

Obaj podróżnicy w drogę powrotną wyruszyli dopiero w 1889 roku. Emin Pasza przeszedł na
służbę niemiecką i w 1890 roku stanął na czele wojskowej ekspedycji, która miała zbadać
obszary w rejonie jeziora Wiktorii, a następnie podporządkować je administracji niemieckiej. Na
kolejną wyprawę udał się wraz z Franzem Stuhlmanem, etnografem i zoologiem do Ekwatorii, aby
włączyć ją do kolonii niemieckich.
WYJAZD DO AFRYKI - GUBERNATOR EKWATORII

Posiadał nieprzeciętne zdolności lingwistyczne, co pozwoliło mu

opanować tak egzotyczne języki jak turecki, perski czy arabski. W
tym czasie kolejny raz zmienił wyznanie, przechodząc na islam.

Jako Tabib Efendi odbywa podróże po Bałkanach i Azji Mniejszej. Po

dziesięciu latach wraca do Niemiec. Wkrótce wyjeżdża do Sudanu w
charakterze lekarza. Jego praca i duży zmysł organizacyjny zostają
docenione. Eduard Schnitzer obejmuje kolejno stanowisko
naczelnego lekarza prowincji, a w 1878 roku stanowisko gubernatora
Ekwatorii. Wraz z awansem dostaje tytuł beja, a później paszy.

Oprócz pracy prowadzi wyprawy badawcze do górnego Nilu,

Bugandy, obszarów zamieszkałych przez plemię Lotuko i wielu
innych terenów. Swoje spostrzeżenia i okazy wysyła do europejskich
towarzystw naukowych i muzeów. Występuje jako Mehemet Emin
Effendi, który po awansach ostatecznie zostaje Mehemetem Eminem
Paszą.
 • Jako gubernator osiedlił się w
miejscowości Lado nad Nilem,
skąd podejmował liczne wyprawy
botaniczne i ornitologiczne, od
czasu do czasu wysyłając próbki do
badań naukowcom w Europie.
Poruszał się głównie po prowincji
Juba w Sudanie, jak i podmokłych
obszarach pomiędzy rzekami Nil i
Kongo, ocierając się o północne
brzegi Jeziora Wiktorii.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Mehmed_Emin_Pasza
Gdy w Sudanie w 1881 wybuchło
powstanie Mahdiego, wycofał się na
czele 10.000 ludzi (w tym kobiet i
dzieci) nad Jezioro Alberta. Po
zagładzie brytyjskiej armii Gordona w
roku 1885 Emin Pasza dysponował
jedyną armią zdolną odeprzeć siły
mahdystów na południu. Gdy jego
stanowisko w Wadelai było zagrożone,
wysłano mu z Europy na pomoc dwie
ekspedycje, z których pierwsza (z 1885
roku), pod dowództwem Lenza i G. A.
Fischera, nie powiodła się.
 Ostatnia podróż (1891r)
W 1891 r. na zlecenie Berlina opolanin wyruszył w swoją – jak się miało
okazać – ostatnią wyprawę. Wbrew radom, być może uwierzywszy w
wykreowany przez opinię publiczną mit "wielkiego Emina", zdecydował
się podczas niej na ryzykowne przejście ze wschodniej części
kontynentu afrykańskiego do położonego na zachodnim wybrzeżu
Kamerunu, będącego już wówczas niemiecką kolonią. Jak się okazało,
przecenił możliwości własne i swoich towarzyszy.

https://podroze.onet.pl/aktualnosci/z-opola-do-afryki-tragiczna-historia-bohatera-w-pustyni-i-w-puszczy/sjlnrzq
PAMIĄTKI PO EMNIE
"Pamiątki po Eminie" to zestaw artefaktów, dokumentów, zdjęć lub innych
przedmiotów związanych z Mehmedem Eminem Paszą, których celem jest
upamiętnienie jego życia, pracy i osiągnięć. Takie pamiątki mogą obejmować:
1. Fotografie: Zdjęcia Mehmeda Eminego Paszy, które przedstawiają go
podczas podróży eksploracyjnych, w pracy medycznej czy też w innych
aspektach jego życia.
2. Dokumenty: Oryginalne dokumenty, takie jak listy, notatki podróżnicze,
raporty lub oficjalne dokumenty związane z jego działalnością jako lekarza,
gubernatora lub odkrywcy.
3. Przedmioty osobiste: Przedmioty, które należały do Mehmeda Eminego
Paszy, takie jak ubrania, biżuteria, zegarki, narzędzia medyczne lub inne
osobiste akcesoria.
4. Mapy i rysunki: Mapy geograficzne, szkice terenów eksplorowanych przez
Mehmeda Eminego Paszę oraz rysunki lub ilustracje związane z jego
podróżami.
5. Publikacje: Egzemplarze książek, artykułów lub relacji prasowych
opisujących życie i działalność Mehmeda Eminego Paszy.
6. Sztuka i rzeźby: Rzeźby, obrazy lub inne dzieła sztuki inspirowane postacią
Mehmeda Eminego Paszy lub jego podróżami.
MOUNT EMIN - SZCZYT W GÓRACH
RUVENZORI
Mount Emin został nazwany na cześć Mehmeda Eminego
Paszy, niemieckiego lekarza i odkrywcy, który był jednym
z pierwszych Europejczyków, którzy eksplorowali te góry.
Pasza odegrał ważną rolę w badaniach i mapowaniu Gór
Ruwenzori podczas swojej ekspedycji w latach 1888-
1889. Jego wkład w badania regionu przyczynił się do
zrozumienia geografii i ekologii tych gór oraz
otaczających obszarów.
EMIN PASZA GULF - ZATOKA BRZEGU JEZIORA
WIKTORII
Zatoka Emin Pasza (Emin Pasha Gulf) to jedna z większych zatok na
zachodnim brzegu Jeziora Wiktorii w Afryce Wschodniej. Została nazwana
na cześć Mehmeda Eminego Paszy, niemieckiego lekarza i odkrywcy, który
prowadził badania i eksploracje w regionie Nilu i Gór Ruwenzori podczas
XIX wieku. Zatoka Emin Pasza znajduje się na granicy między Ugandą a
Tanzanią i stanowi część obszaru parku narodowego na terenie Ugandy. Jej
nazwa jest jednym z przykładów na to, jak pamiątki po Mehmedzie
Eminem Paszy zostały uwiecznione w geografii regionu.

Zdjęcie satelitarne jeziora →

 Pamiątki po niezwykłym Opolaninie
W zbiorach Muzeum Śląska Opolskiego w
Opolu nie ma oryginalnych pamiątek
związanych z Eminem Paszą. Przedwojenne
muzeum zostało utworzone po śmieci Paszy
w 1900 roku. Postarano się jednak
zaakcentować jego opolski rodowód,
wciągając do zbiorów świadectwo urodzenia
sporządzone przez opolski magistrat 5
listopada 1900 roku. Z braku oryginalnego
konterfektu Emina Paszy, wycięto z jakiejś
publikacji jego litograficzny portret, dodając
gustowne passe-partout.
Po wojnie obie te pamiątki włączono do
zbiorów Muzeum Śląska Opolskiego.
źródło: opole.pl, plwikipedia.org
Dom, w którym
prawdopodobnie się urodził.
Jego dom znajdował się przy dzisiejszej ulicy Minorytów –
wtedy Stockgasse nieopodal Młynówki.
Budynek był niski z czterospadowym
dachem, niezbyt okazały…

„Wciśnięty” był między zakon

franciszkanów a ulicę i kamienicę
książęcą. Posiadał tylko delikatne
zdobienia przy oknach i na rogach
budynku.

Najsłynniejsi jego mieszkańcy, to

z pewnością rodzina Schnitzerów.
Budynek został rozebrany w 1884 roku,
by poszerzyć drogę.

źródło: opolezsercem.pl