ანესთეზიის სახეები

 ზოგადი ანესთეზია
 ინტრავენური
 ინჰალაციური
 რეგიონული ანესთეზია
 ცენტრალური
 სპინალური
 ეპიდურული

 პერიფერიული
 გამტარებლობითი
 ინფილტრაციული
 ტერმინალური
ისტორია
 პირველი ადგილობრივი საანესთეზიო
საშუალება 1884წ აღწერა კარლ კოლერმა
- ავსტრიელი ოფთალმოლოგი- კოკაინის
ლოკალური გამოყენება
ოფთალმოლოგია ში.
 1899წ- დადლი თეითი და გვიდო
კადლერი- პირველი სპინალური
ანესთეზია აშშ-ში
 1907წ-არტურ ბექერი (ლონდონის
უნივერს) ქირურგი- აღწერა სპინალური
ანესთეზიის დახვეწილი მიდგომა.
ანატომია
სპინალური ანესთეზიის
განსაზღვრება
 სპინალური ანესთეზია არის
სუბარაქნოიდულ სივრცეში
ანესთეტიკის შეყვანით გამოწვეული
სენსორული და მოტორული
ფუნქციების შექცევადი გაქრობა.
 სპინალური პუბქცია კეთდება L2 მალას
ქვემოთ, რომ არ მოხდეს ზურგის ტვინის
დაზიანება.
სპინალური ანესთეზიის
ჩვენება
 ნებისმიერი პროცედურა ჭიპის ქვემოთ
 სამეანო/გინეკოლოგიური
პროცედურები
 თიაქარპლასტიკა
 პროცედურები შარდ-სასქესო
სისტემაზე და შორისის მიდამოში
 ორთოპედიული პროცედურები
თეძოდან ქვემოთ
უპირატესობები:

 ამცირებს ასპირაციული გართულებების რისკს

 ამცირებს სისხლდენის რისკს სხვადასხვა ტიპის
ოპერაციული ჩარევების დროს აჰ-ის ეპიზოდების
არარსებობისა და სიმპატიკური ნერვული
სისტემის რეფლექსების ბლოკირების გამო
 სარწმუნოდ აქვეითებს თრომბოემბოლიური
გართულებების რისკს
 ნაწლავის ფუნქციონირება უფრო სწრაფად
აღდგება, ვიდრე ზოგადი ანესთეზიის დროს
 შეიძლება გამოყენებულ იქნას
პაციენტებში, რომელთაც უკუნაჩვენები
აქვთ რელაქსანტების მოხმარება
(მიასთენიური სინდრომი)
 ფილტვისმხრივი გართულებების
დაბალი ალბათობა, შეიძლება
გამოყენებულ იქნას ბრონქული
ასთმით და ფილტვების ემფიზემით
დაავადებულ ავადმყოფებში.
 შაქრიანი დიაბეტის მქონე
პაციენტებში ჰიპერგლიკემიის
დაბალი ალბათობა.
სამეანო პრაქტიკაში

 ხარისხიანი ანესთეზია პერინატალურ

პერიოდში
 არ არის საჭიროება ფორსირებული
ლაპაროტომიის
 ქალის ადრეული აქტივაცია
პოსტოპერაციულ პერიოდში
 ახალშობილის დეპრესიის არარსებობა
 არჩევის მეთოდი გესტოზების
შემთხვევაში
უკუჩვენებები:
 პაციენტის უარი სპინალურ ანესთეზიაზე
 პუნქციის არეში ლოკალური ინფექცია, ან
სეპტიცემია
 სისხლის შედედების დარღვევა,
ანტიკოაგულანტებით მკურნალობა,
თრომბოციტოპენია
 მძიმე ჰიპოვოლემია
 მაღალი ინტრაკრანიალური წნევა
 პათოლოგია ფიქსირებული გულის
წუთმოცულობით: მძიმე აორტული სტენოზი, მძიმე
მიტრალური სტენოზი, იშემიური
ჰიპერტროფიული სუბაორტული სტენოზი და სხვა .
გართულებები:
 სუბარაქნოიდული და სუბდურული
სივრცის სისხლძარღვების დაზიანება
 ჰემოდინამიკური ცვლილებები,
ჩვეულებრივ თან ახლავს არტერიული
წნევის მკვეთრი დაქვეითება, რაც
გამოწვეული სიმპათიკური სისტემის
ბლოკით
 სუნთქვის დათრგუნვა, ღებინება
( ანესთეტიკის მოგრძო ტვინის
ცენტრებთან გავრცელების შემთხვევაში)
სა მოქმედების მექანიზმი

 ადგილობრივი ანესთეტიკი
ბლოკირებას უკეთებს სენსორულ,
მოტორულ და აუტონომიურ
იმპულსებს ზურგის ტვინის წინა და
უკანა ფესვების და უკანა ფესვის
განგლიების დონეზე, სადაც ისინი
ეხებიან თავ-ზურგ-ტვინის სითხეს
საანესთეზიო ხსნარის
თვისებები
 საანესთეზიო ხსნარის რამოდენიმე
თვისება განაპირობებს მის
გავრცელებას, ესენია:
 სიმკვრივე
 დოზა
 კონცენტრაცია
 ტემპერატურა
 მოცულობა
სიმკვრივე

 ერთ-ერთი ძირითადი ფაქტორია

რომელიც გავლენას ახდენს
ანესთეტიკის სუბარაქნოიდულ
სივრცეში გავრცელებაზე.
 ეს გავლენა დამოკიდებულია
საანესთეზიო ხსნარის და თავ-ზურგ-
ტვინის სითხის ხვედრითი წონათა
თანაფარდობაზე.
ბარულობა (Baricity)

 370C -ზე თავ-ზურგ-ტვინის სითხის

ხვედრითი წონაა 1,003-1,008
 ადგილობრივი საანესთეზიო ხსნარი
მასთან მიმართებით შეიძლება იყოს:
 ჰიპერბარული
 იზობარული
 ჰიპობარული
ბარულობა (Baricity)

 ჰიპერბარული- ნიშნავს, რომ

საანესთეზიო ხსნარის ხვედრითი წონა
მეტია თავ-ზურგ-ტვინის სითხის
ხვედრით წონაზე
 ჰიპერბარული ხსნარი გრავიტაციის
ძალით ვრცელდება ინექციის ქვემოთ.
 ჰიპერბარული ხსნარის მისაღებად
ადგილობრივ ანესთეტიკს უმატებენ
გლუკოზას.