Professional Documents
Culture Documents
Je Sienna Rod Ow
Je Sienna Rod Ow
Je Sienna Rod Ow
Europie Środkowo
- Wschodniej.
05/28/2024
W Czechosłowacji
• W Czechosłowacji takie działania podjęła Karta 77, nieformalna grupa opozycjonistów, na
której czele stanął pisarz Vaclav Havel (1936-2011). W styczniu 1977 r. grupa wystosowała
w formie listu otwartego obywatelski manifest sprzeciwu wobec łamiącym prawa człowieka
praktykom władzy. Pod apelem, który ukazał się również w prasie zachodniej, podpisały się
242 osoby. W odpowiedzi czechosłowacka tajna policja polityczna aresztowała liderów i
rozpoczęły nagonkę na pozostałych sygnatariuszy. Mimo to Karta 77 kontynuowała
działalność, wystosowując kolejne apele i manifesty. Jednym z głośniejszych był tzw. Apel
Praski z 1985 r., w którym wzywano do wycofania obcych wojsk z Europy, zjednoczenia
Niemiec i utworzenia wspólnej Europy niepodległych narodów. Walczono też o amnestię dla
więźniów politycznych.
Węgry
• Węgry Na Węgrzech do pierwszych wystąpień doszło już w 1988 r. Coraz silniejsze ugrupowania
opozycyjne, m.in. Fidesz – Związek Młodych Demokratów, zaczęły organizować wówczas liczne
manifestacje. W maju 1988 r., w wyniku wewnątrzpartyjnych sporów, lider Węgierskiej Socjalistycznej
Partii Robotniczej János Kádár ustąpił ze stanowiska. Nowi przywódcy partii komunistycznej zdecydowali
się podjąć rozmowy z opozycją i przystąpić do prac nad transformacją ustroju. W czerwcu 1989 r.
rozpoczęły się obrady węgierskiego Trójkątnego Stołu, którego celem było przygotowanie wolnych
wyborów parlamentarnych na Węgrzech. Procedura obrad była podobna do wydarzeń Okrągłego Stołu w
Polsce. W wyniku podjętych usta- leń Węgry miały się stać republiką opartą na monteskiuszowskim
trójpodziale władzy. Przywrócono urząd prezydenta, system wielopartyjny i zapowiedziano zmiany w
konstytucji. 23 października 1989 r. została proklamowana Republika Węgierska. Do wolnych wyborów
parlamentarnych doszło jednak dopiero w marcu 1990 r., a w sierpniu tegoż roku w wyborach powszechnych
Węgrzy wybrali głowę państwa.
SAMPLE FOOTER TEXT 5
05/28/2024
Czechosłowacja
• Pod wpływem wydarzeń w Polsce i na Węgrzech także w Czechosłowacji uaktywniła się antykomunistyczna
opozycja. Jej przywódcy, dążąc do udziału we władzach, dokonania zmian w konstytucji i demokratyzacji
życia politycznego państwa, organizowali manifestacje rocznicowe, m.in. w sierpniu w rocznicę stłumienia
Praskiej Wiosny oraz w październiku - w dniu narodowego święta przedwojennej Czechosłowacji.
Największa demonstracja odbyła się 17 listopada w Pradze z okazji 50. rocznicy zamknięcia wyższych
uczelni przez nazistów. Udział w niej wzięło 50 tys. Osób. Wydarzenie przekształciło się w
antykomunistyczny wiec, który milicja rozpędziła, raniąc kilkaset osób i setki aresztując. W obronie
represjonowanych studenci rozpoczęli protesty na uczelniach, a opozycja wezwała do strajku generalnego. Do
manifestacji dochodziło w kolejnych miastach. Władze początkowo zastanawiały się nad użyciem wojska, ale
wobec wielkiej skali protestów zdecydowały się na rozpoczęcie dialogu z opozycją zjednoczoną w tzw.
Forum Obywatelskim. Liderem opozycji został Václav Havel, zwolniony kil- ka tygodni wcześniej z
więzienia, u jego boku pojawił się Alexander Dubček (1921-1992) – bohater Praskiej Wiosny.
Bułgaria
• W 1989 r. do przemian politycznych i obalenia komunizmu doszło także w Bułgarii. Proces ten nie został
zapoczątkowany przez opozycję demokratyczną, ale przez grupę młodych komunistycznych reformatorów
z Petyrem Mladenowem (1936-2000) na czele. W swoich działaniach wzorowali się na hasłach
pierestrojki Michaiła Gorbaczowa. Odsunęli od władzy rządzącego Bułgarią od 1954 r. Todora Żiwkowa i
osadzili go w areszcie domowym. Następnie Mladenow rozpoczął reformy gospodarcze i demokratyzację
kraju. Zmiany nie zadowoliły jednak opozycji i społeczeństwa, które pod wpływem wydarzeń w innych
państwach bloku wschodniego zaktywizowały działania. W kraju odbywały się liczne manifestacje. W
efekcie w styczniu 1990 r. w Bułgarii doszło do obrad Okrągłego Stołu, do którego zasiedli komuniści
Mladenowa i przedstawiciele opozycyjnego Związku Sił Demokratycznych. Udziału w rozmowach
odmówiła radykalna opozycyjna prawica. Podczas negocjacji ustalono termin wolnych wyborów, a także
kwestie ustroju państwowego (m.in. odejście od socjalistycznego charakteru państwa, oddzielenie struktur
partyjnych od państwowych). Rozwiązano również kwestię mniejszości tureckiej poprzez nadanie jej
autonomi kulturalnej. W czerwcu 1990 r. odbyły się wolne wybory, ale w Bułgarii jeszcze przez kilka lat
decydujący głos należał do ugrupowań wywodzących się z partii komunistycznej.
Rumunia (1)
• W większości krajów socjalistycznych wydarzenia Jesieni Ludów miały charakter pokojowy i nie
doprowadziły do ofiar śmiertelnych. Inaczej sytuacja wyglądała w Rumunii, gdzie rządy
sprawował dyktator Nicolae Ceauşescu. Gdy w 1989 r. komuniści w innych krajach prowadzili
rozmowy z opozycją, Ceauşescu opowiadał się za siłowym zdławieniem rewolucji i domagał się od
Gorbaczowa m.in. interwencji zbrojnej w Polsce. Pomysł ten został odrzucony, a dyktator sam
musiał stawić czoło wystąpieniom we własnym kraju. W grudniu 1989 r. w Rumunii wybuchły
rozruchy w zamieszkanym przez mniejszość węgierską mieście Timişoara (czytaj: timiszoara).
Ceauşescu nakazał krwawo stłumić wystąpienia, po czym zorganizował w Buka- reszcie wiec
poparcia dla swojej polityki. Zebrany tłum niespodziewanie zaczął wznosić okrzyki przeciw
dyktatorowi i zaatakował siedzibę partii, z której balkonu przemawiał Ceauşescu. Przerażony
przywódca został wraz z żoną w ostatniej chwili ewakuowany śmigłowcem z dachu budynku i ze
stolicy. W mieście rozpoczęły się bratobójcze wal- ki pomiędzy funkcjonariuszami Securitate a
demonstrantami i popierającym ich wojskiem. Na czele buntu stanęli działacze partyjni i wojskowi,
którzy powołali Front Wyzwolenia Narodowego.
SAMPLE FOOTER TEXT 8
05/28/2024
Rumunia (2)
• 25 grudnia 1989 r. małżeństwo Ceauşescu zostało schwytane i uwięzione w jednym z
prowincjonalnych garnizonów wojskowych. Tam zorganizowano naprędce doraźny proces,
podczas którego dyktatora oskarżono m.in. o ludobójstwo. Rozprawa trwała godzinę, po
czym zapadł wyrok skazujący małżeństwo na rozstrzelanie. Wyrok wykonano natychmiast, a
zdjęcia z ostatnich chwil dyktatora i momentu egzekucji pokazano w telewizji. W czerwcu
1990 r. w Rumunii odbyły się wolne wybory, w których zwyciężyli wywodzący się z aparatu
komunistycznego przedstawiciele Frontu Wyzwolenia Narodowego. Rok później przyjęto
nową, demokratyczną konstytucję, gwarantującą m.in. prawa mniejszości narodowych.
Dopiero w 1996 r. władzę w Rumunii przejęła opozycja demokratyczna.