NEW YORK CITY BALLET

Lincoln Kirstein (1907-1966)

W 1946 roku Balanchine i Kirstein założyli Ballet Society, które w 1948 roku

zostało przemianowane na New York City Ballet.

Lincoln Kirstein był amerykańskim pisarzem, impresario, koneserem sztuki,

filantropem i postacią kultury Nowego Jorku, szczególnie znanym jako

współzałożyciel New York City Ballet. Rozwijał i utrzymywał firmę dzięki

swoim zdolnościom organizacyjnym i pozyskiwaniu funduszy przez ponad

cztery dekady, pełniąc funkcję dyrektora generalnego zespołu

od 1946 do 1989.
George Balanchine (1904 Petersburg – 1983 Nowy Jork). Właściwie nazywał się Gieorgij

Bałancziwadze i był synem kompozytora gruzińskiego pochodzenia. Ukończył piotrogrodzką

(petersburską) szkołę baletową i występował w zespole baletowym. Studiował grę na fortepianie

w Konserwatorium. Brał udział w występach zespołu Mołodoj Baliet, dla którego opracował

choreografie. W 1924 był na występach gościnnych w Berlinie, skąd przybył do Ballets Russes

Diagilewa. W l. 1925 – 29 stworzył dla tego zespołu balety między innymi: „Apollon Musagète” =

„Apollo i muzy” (Kaliope – muza poezji epicznej, Polihymnia – muza sztuki pantomimicznej

i Terpsychora – muza tańca) muz. Strawiński, premiera 1928 rok. Był to pierwszy balet w stylu

neoklasycznym – Balanchine wzbogacił środki tańca klasycznego, wprowadził nowe rozwiązania

w kompozycji przestrzennej tańca. Był bardzo muzyklanym choreografem. Kolejny i zarazem

ostatni balet Balanchine dla Ballets Russes to „Syn marnotrawny”(muz. S. Prokofiew, 1929).
Później Balanchine był choreografem Ballets Russes de Monte Carlo i własnego zespołu Ballet 1933. Na zaproszenie Lincolna

Kirsteina zorganizował w 1934 roku szkołę i zespół American Ballet (premiera baletów: „Serenada” i „Mozartiana”, „Pocałunek

Wieszczki” (Strawińskiego), „Balet cesarski”, „Concerto barocco”, „Cztery temperamenty”, „Kryształowy pałac” (I Symfonia

Bizeta),”Temat z wariacjami”, „Gra w karty” (Strawińskiego), „Agon” (Strawińskiego), „Stars and Stripes” (Sousa), „Sen nocy

letniej”, „Czajkowski pas de deux”, „Szkocka symfonia” (Mendelssohn), „Dziadek do orzechów”, „Tarantella” (Gottschalk),

„Klejnoty” (Fauré, Strawiński, Czajkowski), „Who Cares? (Gershwin – tytuł jednej z jego piosenek) i in. Balanchine był związany ze

swoim zespołem aż do śmierci, choć wielokrotnie współpracował także z innymi renomowanymi baletami świata. Jego zespół na

przestrzeni lat zmieniał nazwę, by od 1948 roku nosić miano New York City Ballet (NYCB). Balanchine często współpracował ze

Strawińskim, który cenił choreografa za jego niezwykłą muzykalność.

Po śmierci Balanchine’a dyrektorem baletu został jego solista, Peter Martins.

S
E
R
E
N
A
D
A

C
Z
A
J
K
O
W
S
K
I
APOLLO I MUZY
Apollo Musagetes
muzyka -
Igor Strawiński
Pacific Northwest Ballet Principal dancer Maria Chapman and soloists
Benjamin Griffiths and Lesley Rausch in Balanchine's Agon. Photo: Angela
Sterling / PNB ©

AGON (z greckiego rywalizacja)

muzyka – Igor Strawiński

From front, Teresa Reichlen, Tyler Angle and Adrian Danchig-Waring in “Agon,” a
Stravinsky-Balanchine collaboration from 1957.Credit...Paul Kolnik/New York City Ballet
KLEJNOTY – trzyczęściowy balet, składający się z:

„Szmaragdów” –muzyka Gabriel Fauré

„Rubinów” – muzyka Igor Strawiński

„Brylanty” – muzyka Piotr Czajkowski

 KLEJNOTY – CZĘŚĆ SZMARAGDY – muzyka Gabriel Fauré

Pacific Northwest Ballet company dancers in Emeralds, choreographed by George Balanchine © The George Balanchine Trust. Photo © Angela Sterling.
KLEJNOTY – CZĘŚĆ: RUBINY – muzyka – Igor Strawiński
KLEJNOTY – CZĘŚĆ – BRYLANTY
– muzyka Piotr Czajkowski
WHO
CARES?

Muzyka
George
Gershwin
S
T
A
R
S

A
N
D

S
T
R
I
P
E
S

New York City Ballet in Balanchine’s ‘Stars and Stripes’

Photo: Paul Kolnik, muzyka – John Philipp Sousa
WESTERN SYMPHONY – muzyka ludowa w aranżacji Hershy’a Kaya
? 
?
