Religia nordycka

Początek świata

Na samym początku była próżnia zwana Gyinungaga. Na północy był Nilfheim- świat
gdzie rządzi mróz. Na południu był Muspelheim.
Gdy zawiał ciepły południowy wiatr, zwany Dech, lód zaczął topnieć. Z tych kropli
powstały dwa wielkie byty Ymir i krowa Audhumbla. Z jej wymienia popłynął pokarm
dla Ymira- cztery mleczne rzeki; krowa Audhumbla żywiła się liżąc lód i kamienie
okryte solą.
 Początek świata
Gdy ponownie z Muspelheimu zawiał ciepły
wiatr, Ymir się spocił i narodzili się nowi
giganci. Z pod jego pachy wyszła para
olbrzymów - Hrimthursów. Krowa Audhumla
dalej zlizywała topniejący lód. Po trzech dniach
wyłonił się z niego bóg Buri, który stał się
założycielem boskiej dynastii Asów.
Dał on życie synowi Borrowi. Ze związku z olbrzymką Bestlą na świat
przyszło troje bogów: Odyn, Wili i We. Synowie Bora zabili Ymira.
Pusty świat nie stwarzał dla nich perspektyw. Krew olbrzyma rozlała
się szeroko, zatapiając prawie wszystkie jego dzieci.
 Początek świata
Pierwsi bogowie nie umieli tworzyć. Zanim więc
zwłoki Ymira zastygły, użyli członków jego ciała
do ukształtowania świata. Odyn cisnął czaszkę
Ymira wysoko, w górę i tak powstało niebo, które
oparł na drzewie światów - Yggdrasilu. Pęd
powietrza sprawił, że ukształtowały się pierwsze
chmury. Z żaru krainy ognia bogowie ukuli
gwiazdy i ozdobili nimi niebo. Krew olbrzyma
przeistoczyła się w morza i rzeki. Materia
wielkiego ciała posłużyła za lądy, a kości do
ukształtowania gór. Nawet trawa powstała z
włosów Ymira.
Powstanie człowieka
Krążąc po morzu synowie Bora znaleźli dwie
kłody drzewa. Wzięli je do rąk i uczynili z nich
ludzi. Jeden z synów Bora dal im dusze i życie,
drugi - mądrość i chęć działania, trzeci - mowę,
słuch i wzrok. Oddzielili ich, nazwali jednego
mężczyzną Askur, co znaczy Jesion, drugiego
człowieka niewiastę - Embla, co znaczy Olsza.
Od nich to począł się cały ród ludzki.
 Kosmogonia
nordycka
Centralny element kosmogonii skandynawskiej
to Völuspá, opowieść o drzewie życia, Yggdrasilu,
świętym jesionie. Jest tym co święte, osią i
miejscem łączącym wszystko we spólnym ładzie
w kosmosie. W mitologicznej pieśni o Yggdrasilu
drzewo życia jest niszczone przez jelenie i węże
symbolizujące to, co niepewne i groźne.
Yggdrasil jednak żyje dzięki Nornom,
podlewającym święty jesion wodą ze studni
Urdand brunnen. W mitologii skandynawskiej
Yggdrasil łączy dziewięć światów.
 Panteon nordyckich bogów
Panteon dzielił się na dwa główne rody– Asów i Wanów.
Asowie byli liczniejsi. Głową rodu i jednocześnie
głównym bóstwem był Odyn – władca, bóg walki, poezji
i mądrości. Do Asów przynależeli również:
-Frigg – żona Odyna, bogini małżeństwa i opiekunka
ogniska domowego
-Thor – bóg burzy i piorunów
- Baldur – syn Frigg i Odyna, który uosabiał i
patronował dobru, pięknu i mądrości
-Tyr – bóg wojny, walki oraz siły
-Heimdall – bóg strzegącego Tęczowego Mostu Bifrostu
- Bragi – bóg skaldów i poezji
 Panteon nordyckich bogów
Ród Wanów nie był tak liczny, jednak równie znaczący,
ze względu na swoją rolę – były to bóstwa płodności i
urodzaju. Bogami ich reprezentującymi byli:
-Njördr – bóg spokojnego morza oraz patron kupców i
myśliwych
-Frejra – bogini urodzaju, płodności i bogactwa
-Freję – bogini płodności, namiętności, miłości,
wegetacji oraz wojny
-Loki – syn olbrzyma Farbautiego i Laufey, posiadał
zdolność przemiany, włącznie ze zmianą płci, bóg
kłamstwa
 Życie po śmierci
O swój los po śmierci nie musieli martwić się dzielni
wojownicy, którzy zginęli w chwale na wojnie. Ci byli
zabierani przez Walkirie do Walhalii, gdzie mogli
udoskonalać rzemiosło wojenne i zasiadać obok Odyna
przy wielkiej biesiadzie. Gorzej mieli ludzie, których
pokonała starość, choroba lub sami odebrali sobie życie.
Ich dusze były zabierane do właściwej krainy zmarłych
- Helheimu. Niektórym udawało się uciec, wtedy
nawiedzali ziemię pod postaciom zjaw i demonów
mające różnorakie podejście do żywych.
 Życie po śmierci
Warto również wspomnieć o obrzędzie
pochówku, który był nieodłączną częścią kultury
wikińskiej.
Najbardziej efektowne pochówki wikingów to
pochówki łodziowe. Przyjmowały one różne
formy: ciało chowano niekiedy na statku, czasem
palono je na pokładzie albo otaczano
kamieniami ułożonymi na kształt łodzi.
Najwcześniejsze pochówki łodziowe znaleziono w Vendel, Valsgarde i w
Uppasli w Szwecji. Był to rodzaj królewskiego pochówku, który stał się
charakterystycznym dla całego ówczesnego świata wikingów.
 Muzyka
Yggdrasill - Viking Pagan Folk Song
Wardruna – Voluspá
Ivar Bjørnson & Einar Selvik — Hugsjá
Koniec