Η ΖΩΗ ΤΟΥ

ΧΙΤΛΕΡ
ΜΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΑΡΙΝΟΥ, ΓΟΙΚ’2
 Σε αυτή τη παρουσίαση θα εξετάσουμε:
● Πληροφορίες σχετικά με τη ζωή του Αδόλφου Χίτλερ
● Τη θέση του στον πολιτικό χώρο
● Τους τρόπους με τους οποίους ηγήθηκε το κόμμα του
Αδόλφος
Χίτλερ
"Η υπερηφάνεια για την δική μας Φυλή,
χωρίς να υποτιμούμε ή να περιφρονούμε
οιαδήποτε άλλη Φυλή, αποτελεί ένα ορθό
και υγιές από κάθε άποψη συναίσθημα."
Ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ο αδιαμφισβήτητος
ηγέτης του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος
των Γερμανών Εργατών, γνωστών ως Ναζί,
από το 1921. Το 1923 συνελήφθη και
φυλακίστηκε για την απόπειρα ανατροπής της
κυβέρνησης της Γερμανίας.

Ο Αδόλφος κατάφερε να τρομοκρατήσει όλο

τον πλανήτη κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο με
τις φασιστικές ιδεολογίες του και τους τρόπους
με τους οποίους επέβαλε την εξουσία του.
Μετά το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου
Πολέμου, ο Χίτλερ εντάχθηκε πρόθυμα στον
Πρωσικό στρατό στις 16 Αυγούστου 1914, ως
εθελοντής. Στη συνέχεια αναπτύχθηκε στο
Δυτικό Μέτωπο ως μέρος του 16ου Εφεδρικού
Συντάγματος Πεζικού της Βαυαρίας. Ο Χίτλερ
απέδωσε αργότερα την απόφασή του να μπει
στην πολιτική στον θυμό του για την έκβαση του
πολέμου και σε αυτό που αντιλήφθηκε ως
«προδοσία των εγκληματιών του Νοεμβρίου»
(αναφερόμενος σε πολιτικούς που υπέγραψαν
την παράδοση της Γερμανίας ενώ ο γερμανικός
στρατός κατείχε εχθρικά εδάφη).
Οι Γερμανοί εθνικιστές, οι οποίοι αρνήθηκαν
να αποδεχθούν τη στρατιωτική τους ήττα στον
Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, διέδωσαν την αβάσιμη
θεωρία συνωμοσίας που είναι γνωστή ως
«μαχαίρι στην πλάτη» (Dolchstoßlegende). Αυτή
η θεωρία υποστήριζε ψευδώς ότι η Γερμανία
προδόθηκε από πολιτικούς και μαρξιστές.
Ο διορισμός του Χίτλερ ως Καγκελάριος της
Γερμανίας έγινε στις 30 Ιανουαρίου 1933
από τον Γερμανό Πρόεδρο Paul von
Hindenburg. Ο Χίτλερ, ο ηγέτης του
Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού
Εργατικού Κόμματος, κοινώς γνωστό ως
Ναζιστικό Κόμμα, ανέλαβε αυτή τη θέση. Το
Ναζιστικό Κόμμα, που χαρακτηρίζεται από
την ακροδεξιά ιδεολογία του, ήταν έντονα
αντισημιτικό, αντικομμουνιστικό και
αντιδημοκρατικό χαρακτήρα. Τα μέλη του
αναφέρονταν συχνά ως Ναζί.
Οι Ναζί συγκέντρωσαν υποστήριξη δίνοντας
δεσμεύσεις για την οικοδόμηση μιας ισχυρής
Γερμανίας. Ο Αδόλφος Χίτλερ και οι οπαδοί του
δελέασαν τους ανθρώπους με τις ακόλουθες
διαβεβαιώσεις:
ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΤΑ
ΕΞΗΣ:
✣ θα αναστύλωναν την οικονομία και θα έδιναν ξανά δουλειές στον λαό,

✣ θα αποκαθιστούσαν τη Γερμανία ως μια μεγάλη ευρωπαϊκή, ή ακόμα και παγκόσμια,

δύναμη,

✣ θα ανακτούσαν τις περιοχές που η Γερμανία είχε χάσει στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο ,

✣ θα δημιουργούσαν μια ισχυρή απολυταρχική γερμανική κυβέρνηση

✣ και θα ένωναν όλους τους Γερμανούς σε φυλετικό και εθνοτικό επίπεδο.

Θα αναζωογονούσαν την οικονομία και θα
προσέφεραν εργασία στον λαό, θέτοντας τη
Γερμανία πάλι στη θέση μιας ισχυρής
ευρωπαϊκής, ή ακόμα και παγκόσμιας,
δύναμης. Θα ανακτούσαν τις περιοχές που η
Γερμανία είχε χάσει κατά τον Α΄ Παγκόσμιο
Πόλεμο, θα δημιουργούσαν μια ισχυρή
απολυταρχική γερμανική κυβέρνηση και θα
ενώνονταν όλους τους Γερμανούς σε
φυλετικό και εθνικό επίπεδο.
Απορρίπτοντας την ιδέα για την κατάκτηση
της εξουσίας με συνταγματικά μέσα με τη
συμμετοχή του κόμματος στις εκλογές της
Βαϊμάρης, ο Χίτλερ και η ηγεσία του
Ναζιστικού Κόμματος προσπάθησαν να
ανατρέψουν την κυβέρνηση της Βαυαρίας,
ενός κράτους της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Το Πραξικόπημα της Μπυραρίας
πραγματοποιήθηκε στις 9 Νοεμβρίου του
1923. Μετά την αποτυχία του
πραξικοπήματος, ο Χίτλερ και άλλα ηγετικά
στελέχη του κόμματος οδηγήθηκαν ενώπιον
του δικαστηρίου του Μονάχου με την
κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
Μετά την απελευθέρωσή του, ο Χίτλερ
αναδιέταξε και ενοποίησε το Ναζιστικό
Κόμμα. Άλλαξε την πολιτική του στρατηγική
για να εμπλακεί στην εκλογική διαδικασία,
προσελκύοντας νέους και αποξενωμένους
ψηφοφόρους με προγράμματα που στόχευαν
στις ανησυχίες και τις ελπίδες τους.
Προσπάθησε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ
των κοινωνικών ομάδων, αποφεύγοντας τις
παραδοσιακές συγκρούσεις που είχαν
υπάρξει στη γερμανική κοινωνία. Με τη
χρήση γλώσσας που αντικατοπτρίζει τις
φοβίες και τις ελπίδες των πιθανών
ψηφοφόρων, οι Ναζί διεξήγαγαν
προεκλογική εκστρατεία.
Το 1930, οι Ναζί πέτυχαν μια εκλογική επιτυχία
επωφελούμενοι από τη συνδυασμένη χρήση
σύγχρονης τεχνολογίας, πολιτικής έρευνας αγοράς
και εκφοβισμού μέσω βίας, για την οποία η ηγεσία
τους μπορούσε να αρνηθεί την ευθύνη. Ο νεανικός
ενθουσιασμός και η δραστηριότητα του κόμματος,
που δεν είχε σχέση με προηγούμενες δημοκρατικές
κυβερνήσεις, τους βοήθησαν να ξεπεράσουν τα
εκλογικά εμπόδια. Κατάφεραν να αποσπάσουν
σχεδόν ένα πέμπτο (1/5) των ψήφων του πληθυσμού,
προσελκύοντας νέους, άνεργους και αποξενωμένους
ψηφοφόρους.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, οι Ναζί συνέχιζαν να
αποκτούν υποστηρικτές. Στις κοινοβουλευτικές
εκλογές του Ιουλίου 1932, κατάφεραν να αποσπάσουν
το 37% των ψήφων, κερδίζοντας έτσι τη μεγαλύτερη
ψηφιακή στήριξη σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο
κόμμα. Ωστόσο, μέχρι τον Νοέμβριο του 1932, αυτό το
ποσοστό είχε πέσει στο 33%. Παρ' όλα αυτά, παρέμενε
αξιοσημείωτα υψηλό σε σύγκριση με τις επιδόσεις
άλλων κομμάτων.
Οι επιτυχίες των Ναζί στις εκλογές έκαναν δύσκολη τη
διακυβέρνηση της Γερμανίας χωρίς την υποστήριξή
τους. Ο Χίτλερ και οι Ναζί αρνούνταν να συνεργαστούν
με άλλα πολιτικά κόμματα και απαίτησαν τη διορισμό
του Χίτλερ ως καγκελαρίου. Αρχικά, ο Πρόεδρος της
Γερμανίας, Πάουλ φον Χίντενμπουργκ, αντιστάθηκε σε
αυτήν την απαίτηση, αλλά στις 30 Ιανουαρίου 1933,
υποχώρησε και διόρισε τον Χίτλερ ως Καγκελάριο της
Γερμανίας.
Ένα από τα κύρια κίνητρα της πολιτικής του Χίτλερ
ήταν η εξόντωση των αλλοεθνών, ιδίως των Εβραίων.
Στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία και στα εδάφη που
επεδίωκε να κατακτήσει, μόνο ο γερμανικός λαός
θεωρείτο αξίζων να ζει. Από την έναρξη των δημόσιων
εκδηλώσεών του μέχρι τον θάνατό του, επικεντρώθηκε
στις συνεχείς επιθέσεις εναντίον των Εβραίων και
άλλων ομάδων που χαρακτηρίζονταν ως "κατώτερες
φυλές", στις οποίες συγκαταλέγονταν οι Τσιγγάνοι
(Ρομά), οι Πολωνοί και οι Ρώσοι.
Πέρα από την εξολόθρευση των Εβραίων
και τη διατήρηση της εξουσίας των
εθνικοσοσιαλιστών μέσω ενός μόνιμου
δικτατορικού καθεστώτος, ο Χίτλερ είχε
έναν ακόμα πολιτικό στόχο, τον οποίο είχε
ήδη θέσει στο Mein Kampf: να καταστήσει τη
Γερμανία παγκόσμια δύναμη, ακυρώνοντας
τη Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1918 και να
αποκτήσει μια εκτεταμένη αποικιακή
αυτοκρατορία, την οποία περιέγραφε ως
"ζωτικό χώρο" (Lebensraum) στην Ανατολή.
Ωστόσο, καθώς αυτά τα σχέδια απαιτούσαν
χρήση βίας, ο Χίτλερ είχε ετοιμάσει από την
αρχή της πολιτικής του πορείας τον
επερχόμενο πόλεμο.
 ΤΕΛΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
-Μαρία Μαρίνου Γ οικονομίας 2

CREDITS: This presentation template was created by Slidesgo, including icons

by Flaticon, and infographics & images by Freepik